Première winter wonderland in Het Witte Paard: sasha & davy verrassen met unieke variétéshow 
Ambitie tegenover kritiek
Als stromingen tegengesteld zijn, kunnen ze dan wel de bedding van een rivier bepalen? In het diepst van onze Vlaamse politieke gronden, heeft een man, tegen de stroming in, getracht om verandering te brengen in een systeem dat al jarenlang verwaarloosd was. Het was niet zozeer de intentie die onder vuur lag, maar de perceptie. Een Kortrijkse verkoper, zeiden sommigen, die wellicht teveel vraagt voor wat hij biedt. Maar wie kan het kwalijk nemen dat minister van Justitie Vincent Van Quickenborne zijn successen wil gaan verkopen? Journalist Raf Liekens van Humo legde de minister op de rooster.
Decennia van verwaarlozing
Wanneer je hoort dat magistraten een film moeten maken om de 16 minuten durende opstart van hun computer te demonstreren, besef je de diepte van het probleem. Deze beelden niet alleen getuigen van een technologisch tijdperk dat achterloopt, maar ook van een roep om verandering. Een schreeuw die niet slechts van één man komt, maar van de 27.000 mensen die zich met hart en ziel inzetten voor Justitie.
De eeuwige strafuitdaging
Sinds 1972, een tijdperk waarin de wereld nog zwart-wit kleurde, werden straffen onder de drie jaar niet meer uitgevoerd. Geen ruimte, luidde het verdict. En in dit landschap van straffeloosheid, transformeerden beginnende boefjes tot geharde criminelen voordat de tralies hen omarmden. Maar verandering waait door de gangen van Justitie. Gestaag, met treden en stappen, wordt aan deze kwestie gewerkt.
De zoektocht naar ruimte
Verzet is een tweezijdig zwaard. Terwijl partijen roepen om de uitvoering van elke straf, wordt er tegelijkertijd protest georganiseerd tegen detentiehuizen. Deze plekken, niet enkel bedoeld voor opsluiting maar ook voor herintegratie, krijgen niet altijd het warme onthaal dat ze verdienen.
De Finse inspiratie
Ver in het noorden, waar de nachten lang zijn en het koude licht van de sterren schijnt, hebben de Finnen een oplossing gevonden. Met hun aanpak van detentiehuizen hebben ze niet alleen gevangenissen gesloten, maar ook hun samenleving veiliger gemaakt. Een voorbeeld dat doet dromen.
De bittere realiteit van opsluiting
Beeld je in, een cel in Vorst, waar ratten je gezelschap houden en waar je intiemste behoeften worden gedaan in een emmer. Het contrast met Haren is sterk. Maar toch, wie denkt dat moderne gevangenissen hotels zijn, vergist zich diep. Voor sommigen kan een boek een redding zijn, voor anderen is het slechts een herinnering aan wat ze missen.
Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be gebaseerd op het interview van Raf Liekens met Vincent Van Quickenborne in Humo, vandaag.
