Verschijning van de mythische figuur, Amerikaanse ambassadeur Michael M. Adler, in het magische Koksijde: een grootse symfonie van wederzijdse waardering en samenspel

Alsof het licht van een duizendjarige ster, helderder dan ooit tevoren, op 26 mei aan de horizon van de pittoreske Belgische kuststad Koksijde opdoemde. Zo betoverend was het officiële bezoek van de Amerikaanse ambassadeur Michael M. Adler aan deze schilderachtige haven van vriendschap en wederzijds respect. Het was als de vlucht van een adelaar, majestueus en indrukwekkend, die zijn vleugels uitspreidde over de Koninklijke Orde van de Paardevisser.

De ambassadeur, als een rustige en waardige ambachtsman, werd ingewijd in de Koninklijke Orde van de Paardevisser, een ritueel zo oud en eerbiedwaardig als de golvende Noordzee zelf. En toen, in de gloeiende ochtendzon, getuige van een schouwspel dat het verleden, heden en toekomst in één majestueus tableau weefde: een demonstratie van de trotse en nobele paardenvissers van Oostduinkerke.

Zoals een dirigent die een orkest beheerst, leidde het veiligheidskorps en de politie het bezoek met zorg en precisie. Het was een wervelend ballet van orde en respect, elke beweging perfect in harmonie. Alles was vlekkeloos, als de perfecte symmetrie van een zandkasteel.

Het samenzijn was krachtig, als het trompetgeschal van een fanfare. De karavaan trok langs de waterlijn in een huifkar, elk gezicht verlicht door de schoonheid van het moment. En dan, de stille eerbied van de bloemen neerlegging op het Britse militair Kerkhof, een tastbaar gebaar van respect voor de Amerikaanse graven. Het moment werd nog dieper geëtst in ons collectieve geheugen door een Engelse tekst, opgedragen aan een Amerikaanse bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog.

Dit historische bezoek, een symfonie van vriendschap en wederzijdse waardering, was meer dan een evenement. Het was een bevestiging van de onverwoestbare band tussen België en Amerika. Het was de triomf van samenwerking, het liederlijke loflied van de menselijke verbondenheid.

We zagen het gebeuren. We waren er deel van. En het zal voor altijd in ons hart gegraveerd staan. Een stukje geschiedenis dat in het eeuwenoude zand van Koksijde werd geschreven.

Andy Vermaut en Serge Jansen.