Twee of maar feitelijk wel meer dan drie decennia van hoogstaande Belgische invloed in de Japanse vechtkunst

Het twintigjarig jubileum van de erkenning van Dr. Antonio Lo Cascio als Renshi Sandan binnen de Dai Nippon Butoku Kai herinnert ons aan de blijvende invloed van Belgische expertise op de Japanse vechtkunsten. Zijn pedagogische vaardigheden en toewijding blijven een inspiratiebron en benadrukken het belang van internationale samenwerking in de bevordering van culturele en educatieve uitwisselingen. Aikido biedt een unieke benadering van zelfverdediging die geweldloosheid en psychologische inzichten combineert, gericht op de bescherming van zowel de beoefenaar als de tegenstander. Deze kunst is niet alleen een fysieke training, maar ook een levensfilosofie die aanhangers helpt in harmonie te leven met hun omgeving en conflicten op vreedzame wijze op te lossen.

Brussel, 19 april 2024

Kyoto, Japan – Het is nu twintig jaar geleden dat Dr. Antonio Lo Cascio, erkend als Renshi Sandan, een belangrijke onderscheiding ontving tijdens de zesde editie van de Belgium DNBK Shibu Tai Kai in 2004. Deze gebeurtenis markeert een blijvende impact van Belgische expertise op de Japanse vechtkunsttradities.

Een blijvend teken van respect en excellentie

De ceremonie vond plaats bij de Shorenin Tempel, het hoofdkwartier van de Dai Nippon Butoku Kai (DNBK) in Kyoto, waar Dr. Antonio Lo Cascio werd geëerd voor zijn uitmuntendheid in het onderwijzen van de martial arts. Deze erkenning, ondertekend door Pierre Chalmagne, een Hachidan Hanshi en de Nationale Vertegenwoordiger van de DNBK in België, bevestigt de internationale waardering voor Belgische instructeurs en hun invloed in de martial arts wereld.

Duurzame invloed op een wereldwijd podium

Twee decennia later blijft de invloed van Dr. Lo Cascio voelbaar binnen en buiten de gemeenschap van martial arts. Zijn toewijding en pedagogische vaardigheden hebben talloze leerlingen geïnspireerd en bijgedragen aan de verspreiding van deze kunstvorm in België. Zijn werk is een lichtend voorbeeld van hoe culturele uitwisseling de kunst van het onderwijzen verrijkt en nieuwe bruggen slaat tussen verschillende werelden.

Toewijding en overdracht van kennis staan centraal

Deze erkenning dient ook als een herinnering aan de waarde van toewijding aan persoonlijke en professionele groei. De impact van Dr. Lo Cascio’s onderwijs strekt zich uit over generaties, en benadrukt het belang van het behouden van traditionele disciplines terwijl ze worden aangepast aan nieuwe contexten en culturen. Dit jubileum is niet alleen een viering van een persoonlijke prestatie, maar ook een bevestiging van de sterke banden tussen België en Japan binnen de wereld van martial arts.

Traditionele vechtkunsten volgens Dr. Lo Cascio’s: meer dan fysieke strijd

Dr. Antonio Lo Cascio vertelt:”Traditionele vechtkunsten streven niet enkel naar fysieke bekwaamheid, maar bieden ook een pad naar persoonlijke verheffing, zoals onderstreept door Yagyu Munenori, de historische wapenmeester van Shogun Tokugawa in de vroege 17e eeuw. Zijn leer benadrukt de genezing van innerlijke conflicten door de vechtkunst.”

Zes gevechten die we van binnen voeren

Dr. Antonio Lo Cascio verklaart het volgende: “Munenori identificeerde zes ‘ziektes’ die krijgskunstenaars moeten overwinnen: Het verlangen om altijd te winnen. Het verlangen om technische slimmigheden te gebruiken. Het verlangen om bewonderd te worden. Het verlangen om mentaal te domineren over tegenstanders. Het verlangen om passief te blijven tot een opening zich voordoet. Het verlangen om van de eerste vijf ziektes te genezen. Deze principes reflecteren dieper op de mentale en emotionele uitdagingen waar krijgskunstenaars mee kampen en bieden inzicht in hoe traditionele vechtkunsten als een vorm van psycho-spirituele ontwikkeling gezien kunnen worden,” stelt Dr. Antonio Lo Cascio.

Toepassing in moderne tijden

Dr. Antonio Lo Cascio:”Hoewel de woorden van Munenori eeuwen oud zijn, resoneren ze nog steeds krachtig met hedendaagse beoefenaars van vechtkunsten. Het overstijgen van deze innerlijke strijd is een onderdeel dat in moderne trainingsregimes steeds vaker aandacht krijgt. In plaats van enkel een manier om fysiek te overheersen, wordt de krijgskunst gezien als een medium voor persoonlijke groei en zelfinzicht.”

De diepere betekenis achter vechtkunsten

Dr. Antonio Lo Cascio:”De focus ligt niet alleen op het fysieke aspect, maar vooral op het verkrijgen van controle over eigen instincten en emoties. Dit biedt een weg naar een gebalanceerder leven, waarbij zelfbeheersing en innerlijke rust centraal staan. Het doel is niet alleen om een tegenstander te overwinnen, maar om meester te worden over het zelf,” stelt

Aikido: De kunst van vreedzame zelfverdediging

Dr. Antonio Lo Cascio spreekt zich uit: “Aikido is meer dan een vechtsport; het is een pad naar vrede en zelfbeheersing, dat zich richt op het neutraliseren van aanvallen zonder de tegenstander te verwonden. Deze krijgskunst, ontwikkeld door Morihei Ueshiba, streeft naar harmonie en balans, en is toegankelijk voor iedereen ongeacht leeftijd, gewicht of geslacht.”

De filosofie van Aikido

Dr. Antonio Lo Cascio leg uit:”De kern van Aikido is het principe van harmonisatie met de aanval van een tegenstander om deze te beheersen in plaats van te schaden. Dit is in overeenstemming met de principes van legitieme zelfverdediging. Het doel van Aikido is niet de vernietiging, maar het overtuigen van de aanvaller van de zinloosheid van zijn agressie.”

Verschil met andere krijgskunsten

Dr. Antonio Lo Cascio bevestigt:”Aikido onderscheidt zich door zijn strikt defensieve aard. Het bevat geen aanvallende bewegingen, wat het onderscheidt van veel andere krijgskunsten die zowel aanvals- als verdedigingstechnieken bevatten. In de moderne sportcontext richten veel vechtsporten zich op competitie, maar Aikido blijft trouw aan zijn filosofische wortels, gericht op spirituele groei en de eenheid tussen mensen.”

Training en technieken

Dr. Antonio Lo Cascio verklaart:”De technieken in Aikido zijn divers en omvatten zowel projecties als immobilisaties, uitgevoerd met een dynamische elegantie die balans, flexibiliteit en controle benadrukt. Oefeningen worden zowel staand als geknield uitgevoerd, tegen één of meerdere tegenstanders, gewapend of ongewapend. Het gebrek aan competitie binnen Aikido betekent dat de voortgang van een beoefenaar puur wordt gemeten door persoonlijke toewijding en groei.”

De impact van reguliere training

Dr. Antonio Lo Cascio vertelt:”Regelmatige beoefening van Aikido bevordert het evenwicht tussen lichaam en geest en versterkt de persoonlijke kwaliteiten zoals respect, concentratie en zelfcontrole. De discipline helpt beoefenaars niet alleen hun fysieke capaciteiten te ontwikkelen, maar ook diepgaand zelfbewustzijn en intuïtie te cultiveren, wat cruciaal is voor het anticiperen en vermijden van fysieke confrontaties.”

Een levenslange toewijding aan de krijgskunst: het verhaal van Morihei Ueshiba, uitgelegd door Dr. Antonio Lo Cascio

Introductie door Dr. Antonio Lo Cascio

Tanabe, Japan, 14 december 1883 – “Morihei Ueshiba, later bekend als O Sensei of de Grootmeester, wordt geboren in het bescheiden dorpje Tanabe, niet ver van Osaka,” legt Dr. Antonio Lo Cascio uit. Zijn vader, een kleine landeigenaar en vooraanstaand politicus in de gemeenteraad, had een significante invloed op zijn vroege leven. “Als kind had Morihei een fragiele gezondheid die hem vaak ziek maakte, een constante bron van zorg voor zijn familie,” voegt Dr. Lo Cascio toe.

Educatieve ontwikkeling volgens Dr. Lo Cascio

“Op zevenjarige leeftijd begon Morihei’s formele educatie, waarbij hij naast het reguliere schoolonderwijs ook sumo en zwemmen beoefende,” vervolgt Dr. Lo Cascio. “Zijn leraren, waaronder de boeddhistische monnik Fujimoto Mitsujio en de religieuze leider Nasu Tasaburu, speelden een essentiële rol in zowel zijn fysieke als intellectuele ontwikkeling.” Dr. Lo Cascio benadrukt dat Morihei’s fascinatie voor wiskunde en sociale wetenschappen groeide, en dat hij op zestienjarige leeftijd zijn studies voltooide en snel werk vond bij het belastingkantoor in Tanabe.

Toewijding aan martial arts uitgelegd door Dr. Lo Cascio

“Begin 1900 verliet Ueshiba zijn baan en verhuisde naar Tokyo,” zegt Dr. Lo Cascio. “Deze periode gaf hem de tijd om zich te wijden aan martial arts, waaronder Jujutsu en Kenjutsu. Zijn gezondheid, die al fragiel was, verslechterde door onvoldoende voeding, wat hem in 1902 dwong terug te keren naar Tanabe.” Dr. Lo Cascio merkt op dat na zijn herstel Ueshiba trouwde met zijn jeugdvriendin Hatsu Itokawa.

Militaire dienst en verdere ontwikkeling beschreven door Dr. Lo Cascio

“Tegen het einde van 1903, te midden van de politieke spanningen tussen Rusland en Japan, werd Ueshiba opgeroepen voor militaire dienst,” legt Dr. Lo Cascio uit. “Hij onderscheidde zich in het Juken Jutsu, het gevecht met de bajonet, en werd snel bevorderd tot sergeant.” Na zijn dienst keerde hij terug naar zijn geboortestad en behaalde een diploma in Yagyu-ryu Jujutsu.

Politieke en sociale betrokkenheid volgens Dr. Lo Cascio

“Zijn politieke en sociale betrokkenheid bleef niet onopgemerkt,” vertelt Dr. Lo Cascio. “Hij zette zich in voor de lokale gemeenschap en hielp bij het opzetten van een jeugdontmoetingscentrum dat ook een dojo bevatte voor het leren van Judo, onder leiding van meester Kiyoichi Takagi.” In 1910 verhuisde hij met zijn gezin naar Hokkaido, waar hij een boerengemeenschap opzette en zich inzette voor de ontwikkeling van het dorp Shirataki.

Ontmoeting met Sokaku Takeda en spirituele ontwikkeling door de ogen van Dr. Lo Cascio

“In 1915 ontmoette Ueshiba de grote meester Sokaku Takeda en tussen hen ontstond een diepe wederzijdse waardering,” vertelt Dr. Lo Cascio. “Takeda onderwees hem in de geheimen van Daitoryu. Deze periode van intense training en spirituele ontwikkeling leidde tot de opening van een kleine dojo in Shirataki.”

Spirituele diepgang en oprichting van Ueshiba Juku door Dr. Lo Cascio uitgelegd

“Na de dood van zijn vader in 1920, verhuisde Ueshiba naar Ayabe, dicht bij het Omoto Kyo-tempelcomplex,” zegt Dr. Lo Cascio. “Onder leiding van de grote priester Onisaburo Deguchi verdiepte hij zich in spirituele studies en stichtte hij de dojo ‘Ueshiba Juku’. Zijn leer over de kosmische energie Ki en zijn visie op martial arts als een weg naar persoonlijke en collectieve harmonie blijven zijn onderricht beïnvloeden.” En inderdaad… “De reis van Morihei Ueshiba van persoonlijke tegenslagen naar spiritueel en fysiek meesterschap in martial arts belicht zijn buitengewone bijdrage aan de ontwikkeling van deze kunstvorm en zijn invloed op latere generaties,” concludeert Dr. Lo Cascio, peinzend over het leven en de nalatenschap van deze grote meester.

De Betekenis en Missie van Dai Nippon Butoku Kai

De Dai Nippon Butoku Kai (DNBK), opgericht in 1895 in Kyoto, vertegenwoordigt de grootste Japanse vereniging van krijgskunsten, gesteund door de keizerlijke familie en erkend door het Ministerie van Onderwijs. Dr. Antonio Lo Cascio, een expert op het gebied van krijgskunsten, licht de betekenis en de filosofische achtergrond van deze invloedrijke organisatie toe.

Kernwaarden en educatieve missie volgens Dr. Lo Cascio

“De DNBK streeft ernaar de krijgskunsten te standaardiseren en de krijgskunstige deugden, of Butoku, te herwaarderen door de praktijk van deze kunsten,” legt Dr. Lo Cascio uit. Deze deugden worden gesymboliseerd door de zeven plooien van de Hakama, die staan voor goedheid, eer, etiquette, wijsheid, oprechtheid, loyaliteit en vroomheid. “Het uiteindelijke doel van de DNBK is het fysieke, mentale en spirituele welzijn van het individu te bevorderen via de klassieke krijgskunsten,” voegt hij toe.

Verschil met andere krijgskunstorganisaties

“De DNBK onderscheidt zich doordat het geen competitieve instelling is, maar een pad naar persoonlijke en menselijke ontwikkeling biedt,” verklaart Dr. Lo Cascio. De organisatie focust op de transmissie van correcte waarden en houdingen door de opleiding en houdt de geest en nederigheid van de beginner, ongeacht de bereikte rang, hoog in het vaandel.

Historische en hedendaagse rol van de DNBK

De Butokuden, of de Zaal van Krijgsdeugden, herbouwd in Kyoto in 1899, dient als nationaal trainingscentrum voor hoger gegradueerden en voor activiteiten van de DNBK. “In 1911 richtte de DNBK de Bujutsu Senmon Gakko (Busen) op, een professionele academie voor krijgskunsten die de elite van Japanse leraren opleidt,” illustreert Dr. Lo Cascio. Tegenwoordig is de DNBK nog steeds een leidende kracht in het behoud van de traditionele krijgskunsten en telt het ongeveer 800.000 zwarte banders onder haar leden.

Internationale expansie en huidig leiderschap

“In 1992 werd een internationale divisie opgericht om de ‘heilige poort’ van de DNBK te openen voor de rest van de wereld,” vermeldt Dr. Lo Cascio. De huidige voorzitter, Sosai Higashi Fushimi Jigo, Prins van Japan en opperste abt van het Shorenin-tempel, benadrukt de mondiale invloed van de DNBK.

Auteurs tekst Andy Vermaut +32499357495 en Serge Jansen +32468334833 van www.westnieuws.be email: contact@westnieuws.be