Overschaduwde justitie: het moment waarop een minister valt

Het ontsnappingsdossier dat alles veranderde

In het kloppend hart van de Belgische politiek heeft een enkel document, verloren in de wirwar van het juridische systeem, een politieke storm ontketend. Vincent Van Quickenborne, de stuwende kracht achter de Open VLD en de man die Justitie diende, kondigde zijn ontslag aan als minister van Justitie. Het vergrijp? Een uitleveringsverzoek dat stilletjes in de schaduw van het Brusselse parket verdween, met rampzalige gevolgen voor het land.

Klanken vanuit Tunesië

Een jaar geleden, in de warme zomerdagen van augustus, klonk een dringende roep uit Tunesië. Ze vroegen om de uitlevering van Abdesalem Lassoued, een man die later een duister pad zou bewandelen in Brussel. Hun aanklacht was duidelijk: ontsnapping, brandstichting, vernieling. Een gevangenisdeur stond open, en Tunesië wilde rechtvaardigheid. Maar ergens, in de stille gangen van het Brusselse parket, ging hun roep verloren. België, hoewel doof voor het verzoek van ontsnapping, had oren voor de ernstigere aanklachten van brandstichting en vernieling. Desondanks bleef het antwoord uit.

Verantwoordelijkheid in de schaduw van tragedie

Met een zwaarte in zijn stem en een blik van vastberadenheid, verklaarde Van Quickenborne: “Het is een onaanvaardbare fout, één die ik niet op anderen kan schuiven,” zegt Vincent Van Quickenborne in het Nieuwsblad. Zijn toewijding aan zijn ambt en aan de rechtvaardigheid van het land was evident, maar de ontsierde realiteit van het vergeten dossier dwong hem tot de ultieme politieke opoffering. “Ik zoek geen excuses,” voegde hij eraan toe, “maar neem volledige verantwoordelijkheid,” verklaarde hij verder aan het Nieuwsblad.

Terwijl de avond zich over Brussel uitstrekt, blijft het parket stil, een onheilspellende stilte die de zwaarte van de gebeurtenissen weerspiegelt. Het land wacht, ademloos, op hun reactie.

Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be.