Onveiligheidsgevoel in Diksmuide neemt toe.

Als een schaduw die in de nacht viel, werd de rustige stad Diksmuide door een golf van kleine criminaliteit overspoeld. Als een donderklap bij heldere hemel, werd de sereniteit van een doorgaans rustige nacht van vrijdag op zaterdag verstoord door een reeks misdrijven die over de stad heen waaide.

Onzichtbare handen slopen door de nacht, doorzochten auto’s alsof ze geesten waren. Twee voertuigen werden opengespleten, hun inhoud onthuld aan de schaamteloze ogen van de nachtelijke indringers. Onverzadigbaar, namen deze schimmen in de nacht ook vijf fietsen mee, als een dief die de zoete vruchten van hard werk plukte.

Maar hun honger was nog niet gestild. Alsof het lot hen uitdaagde, waagden ze zich aan een poort. Ze probeerden die te forceren, hun sporen achterlatend als een roofdier dat de grenzen van zijn territorium markeert. Toch bleef de poort onaantastbaar, getuige van hun mislukte poging.

Desondanks werden niet alle incidenten gerapporteerd aan de politie, een schaduw die zich over de volledige omvang van deze golf van criminaliteit wierp. Commissaris Wim Merlevede, de stoere wachter van Diksmuide, roept op tot actie. Hij vraagt dat iedereen aangifte doet, vooral als iemand op heterdaad wordt betrapt. Alleen zo kunnen we alles in kaart brengen,zegt Merlevede. Hij benadrukt de noodzaak om elke verdachte handeling te melden, zoals een schilder die elk detail van een schilderij aan het licht brengt. De veiligheid van de stad kan alleen gewaarborgd worden als elke misdadige daad, hoe klein ook, in het licht wordt gebracht.

(Serge Jansen en Andy Vermaut)