Première winter wonderland in Het Witte Paard: sasha & davy verrassen met unieke variétéshow 
Het was bedoeld als een zorgeloos en aangenaam dagje uit voor de fietsclub Zwefie uit Zwevegem naar Breskens. Maar deze vredige fietstocht veranderde afgelopen vrijdagochtend in een regelrechte nachtmerrie op het jaagpad in Nevele. De onschuldige pedaleurs van Zwefie werden meedogenloos van de weg gevaagd door een meedogenloos peloton fietsende gladiatoren, die met dodelijke snelheid uit de tegenovergestelde richting kwamen. Barbara Deloose (44) uit Waregem werd aan haar lot overgelaten met een gebroken sleutelbeen. De schokkende waarheid is dat de band van wielrenners onverstoorbaar verder ging, volkomen onverschillig voor het leed dat ze veroorzaakten. Is de Strava-status nu echt belangrijker dan een mensenleven?
De onschuldige, vrolijke fietstocht naar Breskens eindigde in een ongekende tragedie voor Barbara: “Wij waren een 20-tal leden van Zwefie, peddelend in een rustig tempo, genietend van het landschap, toen plots de rust verstoord werd. Jullie, een stel bulderende stieren op tweewielers, naderden ons tegen de stroom in, het stuur wit knijpend, billen vastgeklonken aan het zadel, vastbesloten om koste wat kost het moordende tempo van de kopmannen bij te houden. Als een schaakspel schoven jullie stuk voor stuk naar links, steeds verder naar links, om de wind te vermijden en je Strava-status te redden. Onze alarmbellen gingen af toen we riepen: ‘Ze rijden te breed, dit gaat verkeerd!'”
In een oogwenk werd het licht uitgedaan. Barbare’s fiets werd weggeveegd onder haar, ze landde met haar hoofd onder haar lichaam, haar fiets bovenop haar. Meerdere van haar fietsmakkers deelden haar lot. Ze werden meedogenloos van de weg geslingerd door de dolgedraaide Strava-junkies.
“Het feit dat jullie, ondanks wat jullie hebben veroorzaakt, gewoon doorgingen zonder even te controleren of we oké waren, getuigt van een ongehoord niveau van egoïsme. We leven blijkbaar in een wereld waar Strava-stats boven menselijk fatsoen en respect staan. Kan men niet gewoon genieten van een ritje zonder obsessief bezig te zijn met gemiddelden en statistieken?”
Door deze zinloze agressie moest Barbara haar plannen voor de komende drie weken vakantie opbergen. “Alles wat ik kan doen is mezelf een aperitief inschenken. Dankzij mijn helm en het personeel van het Sint-Vincentius ziekenhuis in Deinze, die uitstekende zorg boden, kan ik dit nog navertellen. Maar laten we niet vergeten dat er vele anderen zijn die niet zo gelukkig waren.”
Laten we hopen dat dit verhaal de roekeloze groep bereikt en hen laat nadenken over hun acties. En een enorme dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan de hulp en steun die ze heeft ontvangen, inclusief haar partner Wouter Tijtgat, wiens vakantie ook abrupt werd verstoord. Laten we ons allemaal uitspreken tegen deze roekeloze Strava-obsessie voordat het meer levens verwoest.
( Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be )
