Alsof de duivel op aarde verscheen….

In een gruwelijk tableau van schrik en ontzetting is de kalme rust van de Torhoutsesteenweg, een steenworp verwijderd van het serene Macleodplein, ruw verbrijzeld. Het café daar werd het toneel van een nachtmerrie toen een onbekende man gewapend met een machete transformeerde tot een nietsontziende engel des doods.

Deze sabelzwaaiende demon, ontsproten uit de diepste krochten van de menselijke schaduwzijde, kwam zonder waarschuwing ten tonele. Met een doelwit even precies als een hongerige gier op zijn prooi, ging hij zijn eerste slachtoffer te lijf, zijn mes bijna op de hals gericht. Een andere onfortuinlijke ziel werd geraakt in de buik, een vreselijke storm van pijn die door de lucht zinderde.

In het oog van deze orkaan van geweld, zijn de hoeders van de vrede – de politie – tevoorschijn gekomen om controle te herwinnen. De omgeving is omsingeld als een fort, en een klopjacht op de dader is begonnen met de vastberadenheid van een roedel wolven op jacht.

De details rondom deze rauwe symfonie van geweld ontrafelen zich nog steeds, maar men fluistert al van een gerichte aanslag, een geplande actie die uitgevoerd is met de efficiëntie van een guillotine.

De buurtbewoners staan doodsangsten uit, geschokt door deze eruptie van geweld in hun rustige hoekje van de wereld. Een donkere wolk hangt boven de gemeenschap terwijl ze de verschrikkingen verwerken die zo bruut op hun deurmat zijn neergelegd.

Het onderzoek naar deze hellevaart is nog in volle gang en de autoriteiten zijn verwikkeld in een race tegen de klok, vastberaden om de stukjes van deze morbide puzzel in elkaar te passen. De slachtoffers, nu strijdend tegen de schaduw van de dood in het ziekenhuis, houden het hele land in hun greep terwijl we hopen en bidden voor hun herstel. (Serge Jansen en Andy Vermaut)