De plotse verstilling van het peloton…

Vier activisten onderbraken het WK wielrennen door zich vast te kleven aan het parcours tussen Edinburgh en Glasgow. Deze actie is slechts een van de vele “kleefacties” die de afgelopen jaren hebben plaatsgevonden, zowel in de sport- als kunstwereld.

Het is een zondag als geen ander. Terwijl de dag zich spiegelde in het asfalt, bracht de weg tussen Edinburgh en Glasgow een onverwachte verstilling met zich mee. Het ging niet om de wielrenners, maar om de zielen die zich hadden verankerd in de grond, zich klevend aan het stille verzet.

De weerspiegeling van protest

Vier individuen, hun gezichten weerspiegelen een mengeling van vastberadenheid en angst, hebben de wielrenrace een abrupte pauze opgelegd. Daar lagen ze, vastgekleefd aan de aarde, een uur lang wachtend tot men hen kon bevrijden. Hun boodschap? Nog in nevelen gehuld. Maar dit was niet de eerste keer dat de echo van protest door “kleefacties” weerklonk.

De kunst van verzet

Dit type protest is niet nieuw. Klimaatactivisten hebben de wereld al eerder geschokt door zich te verbinden met kunstwerken. Een opmerkelijk moment was toen de Belg, Wouter Mouton, zijn hoofd verenigde met het “Meisje met de parel” van Johannes Vermeer. Dezelfde Mouton verstoort momenten van nationale trots, zoals de Beker van België en de overwinning van Mathieu van der Poel in de Ronde van Vlaanderen. De roep om verandering kent geen grenzen; van het Autosalon in Brussel tot het Parijse salon waar activisten hun lot verbonden met Ferrari’s.

De groeiende roep

De Britse activistengroep, Just Stop Oil, een vertakking van Extinction Rebellion, verschijnt met toenemende regelmaat in het nieuws. Of het nu gaat om een verstoring op Wimbledon of een bruiloft van een voormalige Britse minister van Financiën, hun acties zijn doordringend. Echter, tegenover hun oproep staat een Britse regering die met nieuwe wetgeving het protest probeert te smoren.

Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be