De Veerman van Het Leven: Een Tragedie van de Zee

Oproep van de Zee

De zon kuste de horizon vaarwel terwijl de avond de scepter overnam, een twintigjarige jeugd werd door de wachters van het leven aan het water onttrokken, geklemd aan de borst van de westelijke golfbreker, een dolende sterk in Oostende. Met een gemoed verwoest door zorgen werd hij naar het ziekenhuis gebracht, maar ondanks alle pogingen om zijn leven te redden, was hij niet bestand tegen zijn onzichtbare wonden. Dit tragische nieuws werd bevestigd door de federale wachters van de vrede. Zijn trouwe gezellen, even dapper als ongelukkig, probeerden hun ongelukkige vriend te redden, hun poging bezegeld met hun eigen, zij het lichtere, verwondingen.

Verboden Wateren

“Heel de dag was zwemmen verboden in deze gevaarlijke wateren,” beklaagde hoofdredder Levy Meyer, de waakzame oog van de zee, zijn gelaat gedragen door een zware schaduw van spijt en schuld. Het tragische lot van de jongeman begon toen hij rond het half achtste uur, vergezeld door zijn kameraden, de uitdagende wateren betrad aan de voet van de Westelijke Strekdam. Daar vond hij een muur van moeilijkheden waartegen geen sterveling kon opboksen, zijn vrienden streden tevergeefs om hem te redden uit de klauwen van de onvoorspelbare zee.

Het Drama van de Zee

“Lichte wonden droegen zij,” sprak An Berger, de stem van de scheepvaartpolitie, de ernst van de situatie glinsterend in haar ogen. “Uiteindelijk was het de heldhaftige inzet van de reddingsdiensten die het slachtoffer uit de klauwen van de zee wisten te bevrijden. Ter plekke werd hij weer tot leven gewekt, zijn situatie kritiek, en overgebracht naar het ziekenhuis.” Het onvermijdelijke volgde: de jongeman bezweek aan zijn verwondingen. Deze tragische conclusie werd bevestigd door de federale ordebewakers. De jongeman, een kind van Brussel, was wellicht aan de kust om de eenvoudige vreugde van een vakantie te ervaren.

Het Eind der Bewaking

Op het moment van de tragedie waren de ogen van de reddingsdienst niet langer op het water gericht. “Onze mensen houden op bij het half negentiende uur,” zei hoofdredder Levy Meyer, wiens gezicht nu zwaar was met spijt. “Zo is het overal langs de kust. Maar zwemmen was al de hele dag verboden op deze plek. De hele dag wapperde de rode vlag.”

“Er was een heftige wind die dag, en de stroming sleurde je onverbiddelijk de zee in. Dit zorgde voor een uiterst gevaarlijke situatie. Het is altijd onverstandig om buiten de bewaakte uren in de zee te zwemmen.

( Tekst Andy Vermaut en Serge Jansen van www.westnieuws.be )